ဘ၀သံသရာနွင့္လမင္း

ဘ၀သံသရာႏွင့္ လမင္းငယ္.....

သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ မေရတြက္နိုင္ေအာင္

ငါ ငုိခဲ့ ဖူးၿပီ    ခ်စ္ခဲ့ ဖူးၿပီ...............

လြမ္းခဲ့ဖူး သည္...

ေတြ ့ဆုံ ဖူးသည္  ခြဲခြာဖူးသည္  ......



အခုလည္း ငါလြမ္းေနမိသည္  ခ်စ္ေနမိသည္....

မဆုံးဆည္းရလို့ ေၾကကြဲေနသည္..

ၿဖစ္ခ်င္တာ ၿဖစ္မလားလို့ ငါ ၀မ္းနည္းေနသည္....

လြမ္းေဆြးေနသည္  တဏွာအလိုက် ငါဘယ္ခရီးထိ

ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ္နည္း  ......

ငုိခဲ့ရေသာ မ်က္ရည္သည္ပင္ သမုဒၵရာ

ၿမစ္ေရၿပင္မက

မ်ားခဲ့သည္  ေတြ ့ဆုံ ေကြကြင္းၿခင္းမွာလည္း မေရတြက္နိုင္ေအာင္ပင္

ဒီသံသရာ ဘ၀ခရီး ဘယ္ထိ ဆက္မည္နည္း

ငါ မငုိသင့္ေတာ့သည္ ငါမလြမ္းသင့္ေတာ့သည္

၀မ္းနည္းၿခင္းေတြ ကင္းသင့္ၿပီး..

အသိတရား ရွိသင့္ၿပီး  သံသရာ ဘယ္အထိရွည္မလဲ

ငါမသိေပမဲ့ ငါလုပ္လို့ ရနိုင္သည္.....

သစၥာညဏ္ ၿမင္ေအာင္က်င့္သင့္သည္...

အို ဘ၀သံသရာ ငါ ဒီေန့ကစ မလြမ္းေတာ့ပါ...

မငုိေတာ့ပါ ...
              ၾကဳံလာသမွ်  ငါသတိရွိ စြာညဏ္ရွင္ၿပီး
ေလွ်ာက္လွမ္းေတာ့မည္.....

သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ ဆုံေတြ ့ ငုိ ေဆြး ၿပဳံး မွဲ့ နုိင္ရွုံး....

အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ငါၾကဳံးခဲ့ဖူးၿပီ.....

ငါေသရအုံးမယ္ ဘယ္အခ်ိန္သာ ငါမသိသည္..

ငါေသဖူးခဲ့သည္ ေသရအုံးမည္.....

မေသခင္ ငါ ဘာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းေနမလဲ .....

ဘာေၾကာင့္ ငါငုိေၾကြးေနမလဲ  ဘာေတြကုိ

ငါလိုအပ္ေနတာလဲ   ငါလာခဲ့တုန္းက တစ္ေယာက္ထဲပါ..

ဘာအတြက္ေၾကာင့္  ငါ ဘယ္သူကုိ လိုအပ္ေနတာလဲ....

ငါ လာခဲ့စဥ္ ကတစ္ေယာက္ထဲမို့ ငါၿပန္ရလည္း တစ္ေယာက္ထဲသည္....

ငါဘာလုပ္သင့္ၿပီးလဲ  သင့္ေရာ ဘာလုပ္မလဲ 

ဘ၀သံသရာ ငါ သစၥာ ညဏ္မသိသ၍  ငါၿပန္လညး္ဆုံးစည္ရအုံးမယ္

ငုိေၾကြး ရအုံးမယ္  ေကြကြင္းရအုံးမယ္  ငါေသရအုံးမည္...


အသစ္တစ္ဖန္ၿပန္လည္ေမြးဖြားရအုံးမည္....

ဘ၀သံသရာ လည္ေနအုံးမည္................

                    သံေ၀ဂ ကဗ်ာေလးပါ ...................